De kwaliteit van een thermometer hangt ruimschoots af van de kwaliteit van het glas waaruit hij vervaardigd is. Sedert de opkomst van de Florentijnse thermometers was dat gegeven goed gekend. De Duitse fysicus Daniel Gabriel Fahrenheit (1686-1736) adviseerde om ze steeds uit dezelfde glassoort te vervaardigen, daardoor kon men de verschillende thermometers het best vergelijken. De kleine thermale expansie van kwikthermometers maakte het toestel zeer gevoelig voor de thermale werking van het glas. Minderwaardig glas heeft een aanzienlijke thermale vertraging: volumeveranderingen beïnvloedenen de vertraging achter de temperatuursveranderingen en bereiken hun uiteindelijke waarde slechts na meerdere uren. In 1880 al raadde men aan om geen loodhoudend glas te gebruiken. Glas vertoont ook 'volume hysteresis' (= het uit- of achterblijven van werking), zijn eigen volume hangt niet alleen af van de heersende temperatuur, maar ook van de voorafgaande thermale historiek (tijdens het opwarmen zullen de metingen van een bepaalde temperatuur verschillend zijn dan deze van dezelfde temperatuur bij afkoeling). Een glasthermometer, verwarmd op hoge temperatuur en dan afgekoeld door hem in een ijsbad te plaatsen, komt blijkbaar meteen op zijn equilibrium. De kogel krimpt echter verder, waarbij hij een gradueel corresponderende stijging van het vriespunt veroorzaakt. Dit is het zogenoemde 'zero-point creep'.(= nulpunt kruipgang).
Karl Moritz Immisch (1838-1903), een in Duitsland geboren uitvinder en pionier, die later een Engelse huwde en daarna de Britse nationaliteit aannam, vervaardigde een medische thermometer uit glas en goud. In 1881 patenteerde hij zijn kleine thermometer, die de vorm had van een horloge. In 1881 kreeg hij de zilveren medaille op het International Medical Congress. In 1885 kreeg het toestel awards op de Inventions Exhibition in Londen, maar datzelfde jaar ook op de wereldtentoonstelling in Antwerpen en de Gewerbe und Industrie Ausstellung in Görlitz. Door zijn compactheid werd het toestel ontzettend populair en in heel wat Engelse en Amerikaanse medische tijdschriften refereerde men ernaar. Immisch zelf schreef in 1889 een artikel in de New York Medical Journal, waarin hij de voordelen van zijn thermometer vergeleek met die van andere thermometers.
Voor gewone experimenten worden thermometers op verschillende temperaturen vergeleken met een aantal standaard instrumenten die gekende waarden hebben. In Groot-Brittannië werden honderden thermometers op hun precisie getest in het Kew Observatory, en alle resultaten werden vergeleken met de standaard-norm. De vergelijkingsmethoden in Kew werden door Welsh (Proc. R S., vi. 181) en Whipple (Fil. Mag., [5], xxi., 1886, blz. 27) beschreven.