Vanuit een borststuk en via luchtgevulde buizen verzorgen akoestische stethoscopen de transmissie van geluid naar het oor van de luisteraar. Het borststuk bestaat meestal uit twee delen, die op de patiënt worden geplaatst om geluid waar te nemen: een diafragma (plastieken schijf) en een klok (holle cup). Als men het diafragma op de patiënt plaatst, doen de lichaamsgeluiden het diafragma vibreren, waarbij zij akoestische drukgolven creëren die via de buizen naar het oor van de luisteraar reizen. Indien de klok wordt gebruikt, produceren de vibraties akoestische drukgolven die naar het oor van de luisteraar trekken. De klok zendt geluiden van lage frequentie uit, terwijl het diafragma geluiden van hoge frequentie verzendt. De 2-zijdige stethoscoop werd in begin van de 20ste eeuw uitgevonden door de Amerikaanse artsen Rappaport en Sprague. Een probleem voor akoestische stethoscopen was een extreem laag geluidniveau. In 1999 overwon men dit met de uitvinding van het gelijnde, continue (inner) lumen, en in 2002 met het kinetisch akoestisch mechanisme. Akoestische stethoscopen worden zeer regelmatig gebruikt.
Een elektronische stethoscoop (of stethophone) ondervangt de lage geluidniveaus door het elektronisch versterken van de lichaamsgeluiden. Amplificatie van een stethoscoop brengt echter artefacten met zich mee en componentbegrenzingen (frequency response thresholds of electronic stethoscoop microphones, pre-amps, amps, and speakers) limiteren het algemeen nut van een elektronisch versterkte stethoscoop omdat dit de mid-range geluiden verhoogt. Elektronische stethoscopen vereisen een conversie van akoestische geluidsgolven naar elektrische signalen, die dan versterkt en verwerkt kunnen worden voor een optimale beluistering. In tegenstelling tot akoestische stethoscopen, die allemaal op dezelfde fysica gebaseerd zijn, variëren de transducers in elektronische stethoscopen sterk. Door een microfoon in het borststuk te plaatsen bereikt men de meest eenvoudige en minst effectieve methode van geluidsdetectie. Deze methode geeft interferentie van omgevingsgeluiden en viel niet in de smaak. Een ander methode is piezoelektrische kristallen plaatsen aan de top van een metalen schacht, waarvan de bodem contact maakt met een diafragma. De Amerikaanse ingenieur elektronica Clive Smith, de uitvinder van Rhythm 32, gebruikte een diafragma met elektrisch conductieve binnenoppervlakte voor het vormen van een capacitieve sensor. Zoals de conventionele akoestische stethoscoop beantwoordt dit diafragma de geluidsgolven met veranderingen in een elektrisch veld, die de veranderingen in luchtdruk vervangen. Dit handhaaft het geluid van een akoestische stethoscoop met de extra voordelen van versterking. Gezien de geluiden elektronisch worden overgebracht, kan een elektronische stethoscoop een draadloos toestel zijn en zelfs een opnametoestel. Hij kan geluidsvermindering leveren, signaalversterking en zowel visuele als audio output. Rond 2001 introduceerde Stethographics PC-gebaseerde software waarmee het mogelijk was om een fonocardiografie, een grafische voorstelling van cardiologische en pulmonaire geluiden te produceren, die volgens gerelateerde algoritmen geïnterpreteerd kunnen worden. Meer recent kwam in sommige elektronische stethoscopen de filtering van omgevingsruis beschikbaar. Sommige elektronische stethoscopen hebben een directe audio-output, die men met een extern opnametoestel kan gebruiken, zoals een laptop of een MP3 speler. Via dezelfde connectie kan men met een hoofdtelefoon naar eerder opgenomen auscultaties luisteren. Dit laat voor algemene research een meer gedetailleerde studie toe, evenals een evaluatie en consultatie van een particuliere toestand van de patiënt en zelfs telegeneeskunde met afstandsdiagnose.
Een foetale stethoscoop of foetoscope is een akoestische stethoscoop in de vorm van een trompet. Hij wordt op het abdomen van de zwangere vrouw geplaatst om de harttonen van de foetus te beluisteren De foetale stethoscoop is ook gekend als Pinard stethoscoop of kortweg als pinard, genoemd naar de Franse gynaecoloog Adolphe Pinard (1844-1934).
Het voordeel van een elektronische monitoring van het hart is dat de monitor een continue beluistering biedt en er de ongewone patronen uitpikt. Daarbij weerklinkt een geluidsignaal als waarschuwing, zodat het medisch personeel meteen actie kan ondernemen. Gewoonlijk is die actie een bevalling met keizerssnede, als bescherming tegen zuurstofgebrek, dat bij een foute hartslag kan optreden en dat tot hersenbeschadiging kan leiden.
Elektronische stethoscopen worden eveneens gebruikt in gebieden waar de patiënt verwijderd is van de arts, de zogenaamde telediagnose. De kwaliteit bekomen met een elektronische stethoscoop gelijkt zeer goed op de directe of conventionele auscultatie. De informatie of de gegevens worden via een standaard telefoonlijn naar de arts gestuurd.
In vergelijking met de directe auscultatie mist de elektronische stethoscoop sommige zwakke hartruisen.
Bronnen:
antiquescientifica
wikipedia