WebiMed.net

Medische Informatie en Gezondheid

Marburg Virus

Het Marburg virus is een lid van de familie filovirussen en is nauw verwant aan het ebola virus. De verspreiding (Centraal-Afrika) en de ziekteverschijnselen (virale hemorragische koorts) tussen beide virussen vertonen ook sterke gelijkenissen.

Net zoals ook bij ebola het geval is zijn er sterke aanwijzingen dat vleermuizen het natuurlijke reservoir zijn voor het virus. De meeste uitbraken kunnen herleid worden tot een bezoek aan een grot of mijn waar een bepaalde vleermuissoort leeft.

De besmetting gebeurt voornamelijk van mens op mens door rechtstreeks contact met besmette lichaamsvloeistoffen zoals uitwerpselen, braaksel en bloed.

Het eerste beschreven geval van Marburg stamt uit 1967 en deed zich voor in een laboratorium in West-Duitsland waar geïnfecteerde proefapen uit Oeganda de bron van infectie bleken.

Sindsdien heeft men 2 types van het virus onderscheiden:

  • Marburg virus
  • Ravn virus

Uitbraken

Sinds de ontdekking van het virus in 1967 werden de volgende uitbraken geregistreerd:

jaartalplaatsaantal gevallenaantal dodensterfte percentagemarburg type
1967 Marburg, Frankfurt (West-Duitsland) en Belgrado (Joegoslavië)31723%Marburg
1975Rhodesië en Zuid-Afrika3133%Marburg
1980Kenia2150%Marburg
1987Kenia11100%Ravn
1988Soviet-Unie (lab-ongeluk)11100%Marburg
1990Soviet-Unie (lab-ongeluk)100%Marburg
1998-2000Congo15412883%Marburg
en Ravn
2004-2005Angola25222790%Marburg
2007Oeganda3133%Ravn
2008Nederland
(via Oeganda)
11100%Marburg
2012Oeganda18950%Marburg
2014Oeganda11100%Marburg

Symptomen

Het Marburg virus veroorzaakt virale hemorragische koorts, een ziektebeeld dat ook kan veroorzaakt worden door andere ziekteverwekkers, zoals ebola.

Na de incubatieperiode van 2 tot 21 dagen (meestal tussen 5 en 9 dagen) beginnen de eerste ziektetekens. In de eerste fase is er een plots opkomende hoge koorts, gepaard met malaise, ernstige hoofdpijn, misselijkheid, braken, waterige diarree, spierpijn, buikpijn en huiduitslag.

Na 5 tot 7 dagen begint de hemorragische (bloederige) fase met bloederige diarree, bloed in het braaksel, ophoesten van bloed en bloedende slijmvliezen. Zenuwsymptomen kunnen in deze fase optreden met waanbeelden, verwardheid, ontsteking van de hersenen, agressie en apathie.

In de laatste fase treedt herstel op of verergeren de symptomen met sterfte tot gevolg. Eventueel herstel gaat gepaard met ernstige spier- en gewrichtspijnen, leverontsteking, oogproblemen en psychosen.

De kans op overlijden varieert per uitbraak tussen 24 en 88% en ligt gemiddeld op ongeveer 60%. Als sterfte optreedt is dit meestal 8 of 9 dagen na begin van de ziektetekens.

Diagnose

Marburg kan niet via de ziektetekens onderscheiden worden van andere virusziektes die virale hermorragische koorts veroorzaken. wordt gesteld door het aantonen van viruspartikels of antistoffen tegen het virus in het bloed.

Behandeling

Er is geen specifieke behandeling tegen het virus zelf en de behandeling is dan ook ondersteunend.

Men zal altijd een infuus met vocht en elektrolyten toedienen om de uitdroging tegen te gaan. Koortswerende en pijnstillende medicijnen zijn aangewezen.

De bloedingen kunnen behandeld worden met specifieke medicijnen en secundaire bacteriële infecties kunnen bestreden worden met antibiotica.

Bij een uitbraak is het van primordiaal belang dat de infectie niet op anderen overgaat en worden strenge voorzorgsmaatregelen genomen om verdere verspreiding tegen te gaan.

Er is geen Marburg virus vaccin beschikbaar.