De vetcellen werden als specifieke celtypes erkend en hun groei en ontwikkeling werd door de Britse arts Arthur Hill Hassall (1817-1894) beschreven. Hij stelde dat een toename van het aantal vetcellen kan voortvloeien uit bepaalde vormen van obesitas.
De Britse arts George Hoggan (1837-1891) en zijn vrouw Frances Elizabeth Hoggan (1843-1927), de eerste vrouwelijke arts uit Wales, beschreven de groei van vetcellen in hun artikel 'On the development and retrogression of the fat cell', dat gepubliceerd werd in de Journal of the Royal Microscopical society.
In Frankrijk noteerde men de eerste chirurgische ingreep van functionele panniculectomie, waarbij de chirurgen M.M. Demars en M. Marx op de abdominale wand een grote hoeveelheid huid en vet wegnamen, de zogenaamde dermolipectomie.
De Duitse fysioloog en hygiënist Max Rubner (1854-1932) formuleerde de wet van de 'Body Surface Area', die een consistente lineaire relatie toont tussen energieverbruik en lichaamsoppervlakte.
Tot 1885 bestonden er nog geen personenweegschalen zoals wij die nu kennen. In de Verenigde Staten patenteerde de Brit P. Everitt een personenweegschaal die met een muntautomaat werkte. In 1884 had Everitt al een patent aangevraagd in Engeland en heel wat andere landen. De weegschaal was gevat in een houten box, maakte gebruikt van een hendel-verbindingssysteem en was ongeveer twee meter hoog. Later werd het hout door een ijzeren kast vervangen en werd het Engelse bedrijf Avery fabrikant van munt-weegschalen.
De Amerikaan Johnny Alie (1853-1887) bereikte een maximaal gewicht van 425 kilo. Op tienjarige leeftijd ontwikkelde hij zulk een vraatzucht dat hij vijf jaar later nauwelijks zijn eigen gewicht kon torsen. Volwassen mannen kregen hun arm niet rond een zijn dijen en hij geraakte niet meer door de eigen voordeur. Naar de eettafel strompelen met de steun van een stoel was de enige lichaamsbeweging die hij nog had. Hij overleed nadat hij door de vloer was gezakt.
In de Verenigde Staten fabriceerde de National Scale Company in 1889 de eerste weegschaal die bediend werd met een munt. Het enorme gevaarte woog zo maar eventjes tweehonderd kilo, maar het was wel een van de eerste automatische weegschalen. Gewoon een penny laten inglijden om je gewicht af te lezen.
Eind jaren 1800 steeg de verkoop van weegschalen enorm, de fabrikanten hadden hun handen meer dan vol. Men stelde zich echter de vraag of de zogenaamde badmodellen echt nodig waren. Als iemand zijn gewicht wilde kennen, kon hij zich met een muntje wegen op een van de vele weegschalen in apotheken of spoorwegstations.
De Brit Isaac Burney Yeo (1835-1914), Professor Geneeskunde aan het King's College London, ontrafelde in 1892 het geheim van succesvol afvallen. Burney werd beroemd om zijn 'Yeo's Treatment', een behandeling van obesitas waarbij grote hoeveelheden warme drank worden ingenomen maar geen koolhydraten. Hij merkte op dat het hongergevoel in de hersenen ontstaat, hoewel vooral de maag erbij betrokken is. Bovendien moet de regulering langzaam en zorgvuldig gebeuren, gezien dit gevoel een van de meest fundamentele menselijke emoties is.
"Niet gestilde honger creëert een morbide hunkering," aldus Burney.
Met veel tam-tam werden Chauncy Royse Morlan (1869-1912) en Annie Bell (1873-1904) in het Huber's Museum van New York in de echt verbonden. Dank zij hun enorm gewicht waren beiden op respectievelijk 14- en 12-jarige leeftijd in de show-business beland. Chauncy toerde rond met het Forepaugh circus waar zijn overgewicht een heuse attractie was. Annie werd aangekondigd als 'fat wonder' en liet haar vele kilo's bewonderen tegen betaling. Na hun huwelijk toerden ze door Europa met het Barnum & Bailey Circus. Bij hun terugkeer in de Verenigde Staten bleven ze rondreizen als 'dikste echtpaar ter wereld' met een gezamenlijk gewicht van 456 kilo. Op het einde van hun carrière wees de weegschaal een gezamenlijk gewicht aan van 665 kilo. Annie stierf op 31-jarige leeftijd aan de complicaties van diabetes. Chansey werd 43.
De secretaris van de Amerikaanse schatkist kondigde aan dat de Office of Standard Weights and Measures de meter en de kilogram als fundamentele standaarden beschouwde. De naam van de instelling werd in 1901 omgedoopt tot National Bureau of Standards.
De Amerikaan John Hanson Craig (1856-1894) uit Kentucky was 1m98 groot en woog 338 kilo. Als kind was Craig al een mollig typetje, toen hij 11 maanden werd wees de weegschaal 29 kilo aan. Op zijn tweede verjaardag sloeg de naald door naar 77 kilo, op zijn twaalfde werd dat 150. Op 21-jarige leeftijd woog hij 224 kilo, toen hij 25 werd stond de wijzerplaat op 270. Op zijn dertigste was dat gestegen naar 300 en toen hij 37 werd, een jaar voor zijn dood, bereikte hij het maximum van 338 kilo.
De Wet van het Behoud van Energie bij de mens werd door de Amerikaanse chemicus Wilbur Olin Atwater (1844-1907) onderzocht. Aan het Wesleyan College van Middletown, Connecticut construeerde Atwater de eerste caloriemeter voor humaan gebruik. Door de verbruikte zuurstof van een proefpersoon te registreren in een verzegelde kamer, bewees hij dat de mens aan de eerste wet van de thermodynamica gehoorzaamt, net als alle dieren. Die wet stelt dat de energie-uitgaven van een individu in steady-state gelijk is aan zijn energie-inname.
In 1898, presenteerde de firma Salter haar 'Midget' weegschaal aan het British House of Commons, de parlementsleden maakten er gretig gebruik van.
In het John’s Hopkins Hospital van Baltimore, Maryland voerde gynaecoloog Howard Atwood Kelly (1858-1943) een horizontale mid-abdominale incisie of panniculectomie uit, waarbij hij een 7kg450 zware huidflap met vetweefsel verwijderde, maar waarbij de patiënte ook haar navel verloor.