In de jaren '50 omschreef Bruno Balke (1908-1999), Professor aan de University of Wisconsin, een loopbandprotocol dat hij bij inspanningstesten gebruikte voor het personeel van de Air Force.
In dit protocol werd de werklast verzwaard door het verhogen van het loopvlak van de loopband bij ongewijzigde snelheid.
Oorspronkelijk gebruikte Balke een snelheid van 5,3 km/uur bij een horizontale loopband, met een stijging van 1% om de minuut.
Gebaseerd op de tijd van het uithoudingsvermogen of de eindhoek van de loopband kon met de volgende formule een schatting gemaakt worden van de:
VO2max = loopsnelheid (m/min) × lichaamsgewicht (kg) × (0,73 × hoek/100) × 1,8
Op 14 oktober 1950 werd de Deutsche Sportärztebund (DSÄB) opgericht.
De leden mochten de titel ‘Sportarts’ enkel dragen als ze hiervoor een bijzondere opleiding hadden gevolgd en van de Deutsche Sportärztebund kregen ze hiervoor een diploma uitgereikt.
Professor Frohwald Heiß (1901-1988) uit Stuttgart was de eerste voorzitter van DSÄB en het eerste congres werd in 1951 georganiseerd in Köln.
Hun tijdschrift heette aanvankelijk ‘Leibesübungen, Sportarzt, Erziehung’, het werd in 1953 omgedoopt tot ‘Sportmedizin’, van 1959 tot 1963 verscheen het onder de titel ’Der Sportarzt’, van 1964 tot 1977 als ‘Sportarzt und Sportmedizin’ en sedert 1978 ‘Deutsche Zeitschrift für Sportmedizin’, waaraan in 2010 de ondertitel ‘German Journal of Sports Medicine’ werd toegevoegd.
Het tijdschrift had later een oplage van 15.000 stuks.
Tijdens de Generalversammlung der Interessensgemeinschaft für Sportmedizin werd in Oostenrijk het eerste bestuur verkozen met Professor Anton Hittmair (1892-1986), hoogleraar Inwendige Ziekten aan de Innsbrucker Universtität als eerste voorzitter en als bestuursleden Professor Neurologie Walter Birkmayr (1910-1996), Professor Spoedgevallen Walter Ehalt (1888-1976), Professor Sportfysiologie Ludwig Prokop (1920-2016) en de sportartsen Hermine Kopsa en Emanuel Michael Schwarz (1878-1968).
Bij het onderzoek werd de Douglas Bag gebruikt om de uitgeademde gassen van een arbeider te verzamelen die een gat graaft.
In Duitsland leidden de fundamentele fysiologische onderzoeken van Professor Erich Albert Müller (1898-1977) van het Max Planck Institut tot de ontwikkeling van een fietsergometer, waarvan de handhaving van een constant vermogen en evolutie gewaarborgd werd.
De foto van een fietsergometer verscheen op pagina 58 in het boek 'Studien uber die Pathophysiologie der Atmung bei der Silikose Die Lungenfunktion im Arbeitsversuch' van P.H. Rossier en de Zwitserse Professor Fysiologie Albert A. Buhlmann (1923-1994) uit 1950.