In Dresden opende de Duitse sportarts Arthur Mallwitz (1880-1968) het eerste instituut voor sportonderzoek, waarbij heel wat bekende artsen en fysiologen betrokken waren, zoals René Du Bois-Reymond (1863-1938), Friedrich Kraus (1858-1936), internist en leider van II. Medizinischen Klinik der Charité en zijn assistent Georg Friedrich Nicolai (1874-1964). In dit laboratorium werden radiologische, ergometrische en anthropometrische onderzoeken uitgevoerd op sporters. Het laboratorium lag in de onmiddellijke omgeving van een stadion met atletiekpiste, zwembad en tennisvelden, zodat men de sporters meteen na hun training of competitie kon onderzoeken.
Het respiratie-apparaat van von Wendt
De Engelse fysioloog Claude Gordon Douglas (1882-1963) ontwikkelde de naar hem genoemde Douglaszak, waarin hij lucht opving tijdens een inspanningsproef om de zuurstofconsumptie te kunnen berekenen. De voornaamste kritiek voor het collecteren van uitgeademde lucht was zijn permeabiliteit voor koolstofdioxide door het gebruik van rubber. Dat loste Mueller op door de binnenzijde van de zak met zilverpapier te bekleden en dan te vulkaniseren.
Door deze luchtdichte zak van 100 of 200 liter kon de uitgeademde lucht van een proefpersoon tijdens spierarbeid zodanig geleid worden, dat verschillende achter elkaar gekoppelde zakken de lucht op nauwkeurig gecontroleerde tijdstippen verzamelden. Bij het ledigen werd de inhoud van de zak via een gasmeter gemeten.
Eerder was via een
kleine buisje een staaltje lucht genomen voor de chemische analyse van
het O2 en CO2-gehalte, eerst met het gasanalysetoestel van de Schotse arts John Scott Haldane (1860-1936) en later via dat van de Zweedse fysioloog Per Frederik Scholander (1905-1980).
Respiratie-apparaat van de Duitse fysioloog Eduard Pflüger (1829-1910).
Hagen's Training Machine, een loopband gepatenteerd door Claude Lauraine Hagen uit New York.
De Zwitserse arts Wilhelm Knoll (1876-1958) was een van de pioniers van de Sportgeneeskunde in eigen land. In het kader van de lichamelijke opvoeding onderzocht hij de fysieke groeiveranderingen. De resultaten van deze in 1906 begonnen studie presenteerde hij in 1911 aan de Hygiene-Ausstellung in Dresden.