In Berlijn ontwikkelden de Duitse fysiologen Carl von Voigt (1831-1908) en Nathan Zuntz (1847-1920) een eigen fietsergometer.
Voor het meten van de gasuitwisseling lieten ze hun proefpersonen in een luchtdichte respiratiekamer oefenen op deze fiets.
Ook
stoombaden kwamen in trek, waarbij het ganse lichaam of een deel ervan in een met waterdamp verzadigde omgeving werd ondergedompeld.
De Duitse internist Friedrich Kraus (1858–1936) startte een sportmedisch onderzoekscentrum in de Berlijnse II. Medizinischen Klinik der Charité. Hij eiste daarvoor de meest moderne diagnostische apparaten zoals een RX-toestel en ECG-toestel, maar installeerde ook een heel modern laboratorium.
In het bulletin 'Experiments on the metabolism of matter and energy in the human body' van Wilbur Olin Atwater (1837-1902) en Francis Gano Benedict (1870-1957) werd bovenstaande foto van de open-circuit respiratiekamer afgedrukt. Zorgvuldig geconditioneerde kamerlucht werd in de ruimte getrokken en vervolgens via zoutzuurvaten geëvacueerd. De kamer was goed geïsoleerd en werd door circulerend water op een constante temperatuur gehouden.