De Duitse arts en fysioloog Georg Friedrich Nicolai (1874-1964) was aan de Berlijnse Universiteit La Charité één van de grondleggers van de Duitse sportgeneeskunde. Omwille van het opkomende antisemitisme emigreerde hij in 1922 naar Argentinië en later naar Chili.
Onder bescherming van de de Duitse internist Friedrich Kraus (1858-1936), die ook directeur was van de II. Medizinischen Klinik der Charité, gebruikte Nicolai als eerste het ECG bij sportonderzoeken. Samen met Kraus publiceerde hij 'Das Elektrokardiogramm des gesunden und kranken Menschen'.
In 1900 werd in Parijs la Société de Kinésithérapie (S.D.K.) opgericht, die uit zestien stichtende leden bestond, een vrouw, drie nationale en zes internationale correspondenten. De vereniging stelde zich tot doel "het groeperen van artsen die betrokken zijn bij de medische gymnastiek en massage, observaties en ervaringen met betrekking tot deze tak van de geneeskunde te verzamelen, maar ook om de ethische en professionele kwesties die specialiteit te onderzoeken en te bestuderen". Professor Etienne-Jules Marey (1830-1904) was er de eerste ere-voorzitter van.
De Amerikaanse antropoloog Fred Smedley ontwikkelde de eerste isometrische dynamometer met parallelle hendels om een verstelbare grip te hebben. De grootte van het handvat werd aangepast door aan de binnenkant van de handgreep aan een schroef te draaien.
In Kiel werd de ‘Kieler Lehranstalt für Heilkunst’ opgestart, de eerste Duitse school voor Fysiotherapie.
In 1900 onderzocht de Duitse natuurkundige en chemicus Walther Nernst (1864-1941) de stimulatiestromen op wetenschappelijke wijze. Hij stelde vast dat ze geen veranderingen aan de ionenstructuur van het menselijk lichaam veroorzaakten en daardoor dus ongevaarlijk waren.
Bij de eeuwwisseling doken de thermen als paddenstoelen uit de grond.
Een hydro-massagebehandeling in het instituut van Evian-les-Bains.
Ook in Saint-Amand-les Bains was een instituut voor hydrotherapie.
De Franse fysioloog Jules Marey (1830-1904) gebruikte de chronofotografie op de Olympische Spelen van 1900 in Parijs om de geheimen van de kampioenen te onthullen.
Met zijn chronofotografisch geweer kon Marey in een seconde twaalf opeenvolgende frames op een enkele foto vastleggen
Margaret Gast (1876-1968) werd in het Duitse Beieren geboren maar emigreerde op 16-jarige leeftijd naar de Verenigde Staten. Haar oorspronkelijke familienaam was Nagengast, maar ze verkortte die tot Gast om in de States gemakkelijker aanvaard te worden. Ze was een van de eerste vrouwelijke renners en in juni 1900 bracht ze in de buurt van New York het wereldrecord van de 1.000 mijl op 120 uur. Nadat ze met wielrennen stopte opende ze in Manhattan een massage-studio evenals het pensionnetje ‘the little Dutchess Inn’ in Pawling, New York. Tot haar 84ste verjaardag oefende ze het beroep van masseuse.
De Fransman Emile Peyre (1876-1948) was de eerste wielrenner die zich omschoolde tot masseur. Hij vestigde zich in Parijs en had meteen een druk bezochte praktijk, met heel wat kampioenen wielrennen, worstelen en atletiek. Hij kreeg al vlug de bijnaam van de man met de gouden vingers.