Het werk van de Franse Professor Etienne-Jules Marey (1830-1904) en zijn assistent Georges Demeny
(1850-1917) was een cruciaal moment in de kennis van de
menselijke mechanica, de bewegingsfysiologie en de oefeningen.
Als arts-ingenieur ontwierp Marey instrumenten die de mogelijkheid boden om de bewegingsmotoriek te registreren, te evalueren en te tonen. Demeny stichtte de ‘Cercle de Gymnastique Rationnelle’, waarmee hij de eerste wetenschappelijke grondslagen van de lichamelijke opvoeding legde.
In Zweden rezen de instituten waar men gymnastische oefeningen moest doen op voorschrift van de arts als paddenstoelen uit de grond. Het waren zowat de voorlopers van de huidige kiné-cabinetten en sommige instituten behandelden dagelijks honderden mannen en vrouwen.
In 1889 werd in Nederland de 'Vereniging van Heilgymnastiek' opgericht.
Sebastian Anton Kneipp (1821-1897), een priester uit het Duitse Beieren was een van de grondleggers van de natuurgeneeskunde. Hij werd bekend door zijn ‘Kneippkur’, een vorm van hydrotherapie, waarbij water, warmte en druk werd gebruikt.
Hij was geïnspireerd door het in 1743 verschenen boek over watertherapie van Johann Siegmund Hahn (1696-1773), de lijfarts van Koning Frederik De Grote (1712-1786).
In 1889 ontwikkelde de Duitse fysioloog Nathan Zuntz (1847-1920) de eerste gemotoriseerde loopband. Als hoogleraar fysiologie aan de Landwirtschaftlichen Hochschule in Berlijn gebruikte hij hem in eerste instantie voor studies bij paarden. Maar vervolgens werden andere door hem en zijn medewerkers ontwikkelde ergometers ook voor onderzoek op mensen gebruikt.
De Franse student Geneeskunde Elisee Bouny (1872-1900) verdedigde in Parijs zijn thesis 'De fysiologie van de onderste ledematen tijdens het fietsen', waarvoor hij zijn zelf ontworpen fietsergometer had gebruikt.
Gascollectiesysteem, zoals het gepubliceerd werd op pagina 228 van het 'Textbook of human physiology' van de Duitse Professor Fysiologie Leonard Landlois (1837-1902).
De Franse chirurg Just Lucas Championnière (1843-1913) die eerst actief was in l'Hôpital Lariboisière in Parijs en nadien in l'Hôtel-Dieu en l'Hôpital Beaujon, was een van de stichters van ‘la Société de Kinésithérapie’ waarvan hij ook President werd. In 1889 publiceerde hij ‘Le massage et la mobilisation dans le traitement des fracture’ met een meer uitgebreide editie in 1895. Het didactisch werk met een precies actieplan, klare argumenten en mooie illustratiefoto’s was de eerste praktische uitgave over het toepassen van massage bij de behandeling van fracturen.