De onderwatermassage werd in meer en meer Franse hospitalen toegepast.
De Duitse fysioloog Nathan Zuntz (1847-1920), een leerling van Eduard Friedrich Wilhelm Pflüger (1829-1910) en Professor aan de Berlijnse 'Landwirtschaftliche Hochschule', deed fysiologisch onderzoek naar het metabolisme, de ademhaling en de voeding.
Maar het meest bekend is hij door zijn uitgebreide studies over de fysiologische veranderingen bij dieren en mensen in extreme omstandigheden en dan vooral op grote hoogte.
Heel wat van zijn experimenten gebeurden in Capanna Regina Margherita, een onderzoekscentrum op de top van de Italiaanse Monte Rosa.
Samen met zijn Duitse collega August Julius Geppert (1856-1937) ontwikkelde hij in 1885 het 'Zuntz-Geppert respiratory apparatus', een draagbaar toestel voor droog-gasmetingen tijdens veldstudies.
In 1889 construeerde hij een eerste loopband en in 1914 voegde hij daar een RX-apparaat aan toe voor het observeren van cardiale veranderingen bij inspanningen.
Met zijn assistent Hermann von Schrötter (1870-1928) deed hij ook ballonexpedities op grote hoogte.
In 1910 maakte Zuntz samen met zijn collega's fysiologen Hermann von Schrötter (1870-1928), Arnold Durig (1872-1961) en Joseph Barcroft (1872-1947) een wetenschappelijke ballonexpeditie naar de berg Pico de Teide op de Canarische eilanden en daarom wordt hij ook als de pionier van de luchtvaartgeneeskunde vermeld.
Gezien de ademhaling een belangrijke rol speelt bij alle metabolische tests vonden Nathan Zuntz (1847-1920) en August Julius Geppert (1856-1937) het belangrijk om de nog duistere mechanismen van een gereguleerde ademhaling te onderzoeken. In dat verband bestonden er twee theorieën, de eerste veronderstelde een directe stimulatie van de zenuwen van het ademhalingscentrum, de andere ging ervan uit dat de accumulatie van metabolieten in het bloed de stimulus was voor een verhoogde ademhalingsactiviteit tijdens lichamelijke inspanning. In de loop van hun onderzoek ontwikkelden de twee wetenschappers hun beroemde Zuntz-Geppert beademingsapparatuur en formaliseerden ze de vergelijking om het zuurstofverbruik tijdens rust en beweging enkel te bepalen door expiratoire of inspiratoire volumemetingen, zodat het metabolisme nauwkeurig bepaald kon worden. Hierdoor werd de relatie tussen ventilatie en O2-opname vastgesteld als basis voor het begrip van pulmonale gasuitwisseling en het reguleren van de bloed-gas en zuur-base status. Na het beëindigen van hun tests kwamen Zuntz en Geppert tot de vaststelling dat de ademhaling tijdens een inspanning niet door het zenuwstelsel geregeld wordt, maar wel ontstaat door onbekende bloed absorberende stoffen van de samentrekkende spieren, die op hun beurt het ademhalingscentrum stimuleerden. De neurofysiologische aspecten van dit onderzoek interesseerden een zekere Sigmund Freud (1856-1939), toen hij in maart 1886 de laboratoria van Nathan Zuntz (1847-1920) en Hermann Munk (1839-1912) bezocht.
In 1911 opende Zuntz het eerste Duitse laboratorium voor Sportgeneeskunde.
De 'lichamelijke opvoeding'-beweging leidde tot de vorming van de American Association for the Advancement of Physical Education, een professionele groep opgericht, gedomineerd en voorgezeten door artsen van grote universiteiten zoals gehad Johns Hopkins, Yale en Harvard.
Van de twaalf eerste presidenten waren er elf arts.
In 1897 waren twaalf van de zestien leden van de Society of College Gymnasium Directors artsen, in 1900 was de redacteur van de American Physical Education Review een arts en in 1903 bestond het hele uitvoerend comité van de American Society for Research in Physical Education enkel uit artsen.
Het jaar nadien waren vijftien van de twintig leden van de Nationale Raad van de American Physical Education Association arts, waaronder de voorzitter en vice-voorzitter.
Het merendeel van de artsen die 'lichamelijke opvoeding' aanleerde deed antropometrische metingen, schreef oefeningen voor, gaf lezingen over gezondheid en superviseerde de nieuwe op universiteitscampussen gebouwde sportscholen die de hoofdinspecteur van Openbaar Onderwijs in Massachusetts 'Palaces of Health' noemde.
In 1903 veranderde men de naam American Association for the Advancement of Physical Education naar American Physical Education Association (APEA).
In 1917 creëerde men een van de meest invloedrijke groepen, de Committee on Women's Athletics.
De APEA bundelde in 1937 zijn krachten met het Department of School Health and Physical Education van de National Education Association en in 1938 werd de Division of Recreation gevormd.
De Zweedse baron Nils Posse (1862-1895) introduceerde de term kinesiologie in de Verenigde Staten. Hij beweerde dat deze nieuwe behandelingsvorm door zijn landgenoot Per Henrik Ling (1776-1839) ontwikkeld werd, hoewel het woord kinesiologie nooit verscheen in de publicaties van Ling.
De eerste experimenten met een geremde slinger werden door de Duitse hygiënist Max von Pettenkofer (1818-1901) en de Franse fysioloog Charles Robert Richet (1850-1935) uitgevoerd.