Carl Speck (1828-1916), een arts uit Dillenburg, ontwikkelde in Duitsland de eerste ergometer. Het toestel werd gebruikt om de exacte dosering en nauwkeurige reproduceerbaarheid van lichaamsactiviteit te meten. Het was een slingerergometer waarbij staande geoefend werd. Door aan de kruk gewichten te hangen kon men een overeenstemmende weerstand bepalen. Door het aanvijzen van de schroef kon de arbeid aangepast worden. De uitgeademde lucht werd verzameld in een spirometer en aan het einde van de belasting werd de samenstelling ervan onderzocht. Door deze ontwikkeling en de daaruit voortvloeiende publicaties wordt Speck als een van de grondleggers van de moderne sportfysiologie beschouwd.
Om de zuurstofconsumptie en hitteproductie te bestuderen bij kleinere dieren deed de Duitse fysioloog Max Rubner (1854-1932), een leerling van Carl von Voit (1834-1908), verdere ontwikkelingen aan het gecombineerde directe en indirecte calorimetrie-systeem van Henri Regnault (1810-1878) en Charles Richet (1850-1935). Later deed hij aanpassingen aan het toestel van Carl von Voit (1801-1870) en werd hij de eerste wetenschapper die de energiebehoeften bij kleine kinderen en prematuren bestudeerde. Rubner bepaalde de energie-equivalentie in levensmiddelen: 100 g vet was het equivalent van 211 g proteïnen, 232 g zetmeel, 234 g rietsuiker en 256 g glucose. Deze observatie resulteerde in het formuleren van de wetten van de energieconsumptie in voeding. De Rubner-factoren voor proteïnen, vetten en koolhydraten waren 4.1, 9.3 en 4.1. In 1883 werd zijn werk voor het eerst gepubliceerd. Met zijn gecombineerde directe en indirecte calorimeter leverde hij het definitieve bewijs over de equivalentie van koolstofoxidatie en hitteproductie, de twee methodes hadden een gemiddelde variatie van amper 0.2%.
De gecombineerde directe en indirecte calorimeter van Rubner. Water circuleerde door de dubbele wand van de calorimeter en verspreidde zich door het toestel links dat de temperatuurgraad van smeltend ijs mat. Simultane beoordelingen van het gasvolume binnen het systeem werden bekomen via de boven de calorimeter geplaatste registratietoestellen. Dit experiment werd gebruikt voor langdurige studies bij kleine dieren en leverde het zuiverste bewijs van de hitte-equivalentie van koolstof in vetten, proteïnen en koolhydraten.
Het door de Franse fysiologen Felix Jolyet (1841-1922) en Paul Regnard (1850-1927) ontwikkelde toestel voor het bestuderen van de ademhalingsproducten.
In 1883 vertaalde de Franse arts Leon Petit (1854-1910), een leerling van Georges Dujardin-Beaumetz (1833-1895), een pamflet van de Weense legerarts Albert Reibmayr (1848-1914) van het Duits naar het Frans.
In zijn ‘Le Massage par le Médecin’ werd
het curatieve aspect van de massage in verschillende takken van de
Geneeskunde sterk benadrukt en de auteur sprak de wens uit om "arts te
blijven tijdens het uitoefenen van massage". Hij werd benoemd tot hoofd van het kindersanatorium van Ormessin in de buurt van Parijs. In 1885
bracht hij de tweede editie uit van zijn boek, dat dit keer met heel wat
illustraties versierd werd en waarin de Franse Professor Fysiologie Paul Regnier (1851-1919) het voorwoord schreef.
In zijn boek ‘La Chirurgie Orthopédique’ uit 1883 beschreef de Franse chirurg Louis-Alexandre Saint Germain (1835-1897) de indrukken die tijdens een massage in een badhuis in Parijs ondervonden had:
“Supposons que vous alliez vous faire masser dans un de ces établissements si commun en Orient et que la mode, peut-être plus encore que l'hygiène, a fait adopter à Paris. Votre mauvaise fortune vous a-t-elle fait tomber sur un masseur anglais taillé en athlète ou sur un de ces Avernes déclassés, dont la vrai place serait autour de la halle au blé, vous vous sentez pétri, moulu, brisé, et après quelques minutes d'une lutte inégale, engagée par surprise, vous êtes absolument courbaturé. Aussi bien, loin de vouloir goûter cette douce quiétude que le bain turc promet à ses adeptes, vous mettez plusieurs jours à vous remettre d'une fatigue qui ne cédera qu'après des bains prolongés, à des bains anodins, suivant la tradition de nos pères. Heureux encore, si à la suite de ces sérvices, vous ne constatez pas sur quelque point de votre individu un hématome prêt à se transformer bientôt en abcès."