De Berlijnse fysioloog Emil Du Bois-Reymond (1818–1896) legde met zijn studies over de zenuw- en spierfysiologie de basis van het sport-fysiologisch onderzoek.
Op 27 juni 1871 patenteerde de Amerikaanse atleet William B. Curtis (1837-1900) de roeimachine, die in Amerikaanse fitnesscentra uitgroeide tot een immens succes, maar waarmee in heel wat labo's ook inspanningsproeven werden gedaan.
De Duitse internist Carl von Liebermeister (1833-1901) ontwikkelde een kamer waarin één persoon kon zitten of liggen. De kamer was geventileerd en de koolstofdioxideproductie werd periodiek bepaald door kleine staaltjes uitgeademde lucht in een bariumhydroxide oplossing te absorberen en door deze oplossing nadien met oxaalzuur of dicarbonzuur te titreren. Daarna tekende hij een grafiek van de samenstellingsveranderingen van de uitgaande lucht en door middel van een differentiaal vergelijking die de relatie uitdrukte tussen de ventilatie, het tijdsverloop tussen de stalen en de koolstofdioxidehoeveelheid in de uitgaande lucht kon hij de koolstofdioxideproductie berekenen. De naam Liebermeister blijft geassocieerd met de relatie tussen individuele polsfrequentie en lichaamstemperatuur bij koorts. De 'Liebermeister's rule' stelt dat de polsslag bij volwassenen met een fibrale tachycardia, bij iedere stijging van een graad Celsius met acht slagen per minuut verhoogt.
De Amerikaan Austin Flint (1836-1915), Professor Fysiologie aan de University of Buffalo, voerde het eerste fysiologische onderzoek uit op de beroemde snelwandelaar Edward Payson Weston (1839-1929), waarbij de energiebalans van Weston tijdens een vijfdaagse afstandsrace van 400 mijl opgevolgd werd. Hoewel de studie weinig opleverde bleek toch dat er heel wat proteïnen verbruikt werden.