De Tiemann Dynamometer werd door het Amerikaanse bedrijf van George Tiemann (1795-1868) gefabriceerd en was vervaardigd uit messing en staal.
In zijn werk 'Gymnastique Médicale: Ou L'exercice Appliqué Aux Organes De L'homme D'après Les Lois De La Physiologie, De L'hygiène Et De La Thérapeutique' preciseerde de Franse arts Charles Londe (1795-1862) dat gymnastiek actieve, passieve en gemengde oefeningen moest omvatten, maar zijn Franse collega’s zagen hierin geen indicatie voor medische aandoeningen.
Jean-Baptiste Sarlandière (1787-1838) was een Franse anatoom en fysioloog die op 16-jarige leeftijd studies Geneeskunde begon en na zijn afstuderen in het militair hospitaal van Parijs ging werken.
Samen met zijn vriend en leermeester François Magendie (1783-1855) (foto) deed hij heel wat fysiologisch onderzoek. Hij introduceerde de elektro-acupunctuur in Europa, waarmee hij respiratoire en rheumatoïde problemen behandelde, maar ook bepaalde vormen van paralyse. Hij introduceerde ook de massage via percussie en in 1829 publiceerde hij een prachtige anatomie-atlas met een overvloed aan afbeeldingen.
Met de Parijse oogarts Antoine-Pierre Demours (1762-1836) leverde hij een gevecht over de eigendomsrechten van de Bdellometer, een mechanische bloedpomp waarmee de aderlatingen vereenvoudigd werden.
In de jaren 1830 richtten Duitse medici en gymnastiekleraars instituten op waar de Zweedse medische gymnastiek of varianten ervan werd toegepast. Tevens verschenen er heel wat publicaties over die zogenaamde medische gymnastiek. De Duitse medische gymnastiek was afgeleid van de door de Duitse turnleraars Friedrich L. Jahn (1778-1852) en Adolf Spiesz (1810-1858) ontwikkelde systemen.
Rond het midden van de eeuw beïnvloedden de activiteiten en geschriften van deze Duitse turnleraren het denken over gymnastiek en de geneeskundige toepassing ervan. Medici, onderwijzers, geestelijken en letterkundigen wezen op het belang van lichamelijke opvoeding.