De Romeinse schrijver Aulus Cornelius Celsus (25-50) noteerde:
"Doe oefeningen omdat het lichaam door inactiviteit verzwakt wordt terwijl het door activiteit versterkt wordt, het eerste levert vroegtijdige ouderdom op, het laatste verlengt de jeugd"
Omwille van hun yang effect schreef de Chinese arts Hua T'o (110-270) matige lichaamsbewegingen voor. Hij pleitte voor oefeningen die de bewegingen van herten, tijgers, beren, apen en vogels nabootsten en vergeleek ze met de bewegingen van 'dartele dieren'. Volgens hem had het lichaam die oefeningen nodig om de slechte lucht uit het systeem te verdrijven, om een vrije bloedcirculatie te bevorderen en om ziekte te voorkomen. Alleen mochten ze niet tot uitputting leiden.
De Griekse arts Claudius Galenus of Galen (129-216) vermoedde dat er in het hart een warmtebron huisde en dat dat innerlijk vuur verantwoordelijk was voor de pols. De opvattingen van Galenus waren modern. Hij nam de filosofie van Plato over en verklaarde dat oefeningen tot het domein van de gezondheidspraktijk behoorden en dat de arts moest beslissen welke oefeningen voor de gymnast voordelig waren. Als een van de beste en minst gevaarlijke vormen van sport raadde hij balspelen aan. Daarnaast was hij ook een groot voorstander van sportmassage.
Galenus begeleidde de Romeinse gladiatoren in Pergamon en was daarmee waarschijnlijk de eerste teamarts uit de geschiedenis. Zijn onderzoek van het spierweefsel en zijn geavanceerd inzicht in de functie ervan hielpen hem niet alleen in zijn advies om de prestaties van gladiatoren te maximaliseren maar ook in het ontwikkelen van oefeningen voor prestatieverbeteringen en revalidatietherapie.
“De gymnastiek behoort tot het gebied van de gezondheidszorg. De hygiëne behoort tot de gezondheidszorg, dus behoort de hygiëne ook tot het gebied van de gymnastiek.”
Ook stelde hij :
"Bewegingen die de ademhaling niet veranderen worden geen oefeningen genoemd"
De Griekse filosoof Philostratos Flavius (170-247) volgde de voetsporen van Galen, zo schreef hij in zijn boek ‘Logos Gymnastikos’:
"Wat kunnen we over lichamelijke opvoeding vertellen? Is het niet de wetenschap die zowel bestaat uit genezing als uit de kunst van lichamelijke opvoeding, maar die perfecter is dan elk van beide apart? Alle ziekten met betrekking tot verkoudheid, tuberculose of epilepsie worden door artsen met lavementen, drankjes en gips behandeld, terwijl oefeningen deze ziekten trachten te voorkomen samen met voeding en massages.”
Van hem kwam de eerste, meest bruikbare informatie over de fysieke conditie van lopers, worstelaars en speerwerpers De ideale gymnastiekoefeningen waren volgens hem de Kalokagathia, het verenigd ideaal van goedheid en schoonheid. Voor oudere mensen die niet meer konden sporten adviseerde hij regelmatige zonnebaden.
In het oude China publiceerde Wang Shu-he (265-316) tien boeken over de pols. Zijn onderzoek naar de polsdiagnose was uitermate prominent. Zijn uitmuntend werk 'Mai Jing' (The Pulse Classics) bevatte heel wat kennis over de geheimen van de pols. Het bestond uit tien rollen en beschreef 24 verschillende soorten pols met hun positie en meetmethode. Het werk liet de toekomstige generatie toe om de essentie van de pols te te begrijpen, maar ook de verschillende polsfenomenen bij iedere ziekte. Wang Shu-he wordt de grootmeester van de pols genoemd en wereldwijd wordt hij op dat vlak als pionier bestempeld. Eén van zijn opmerkelijke uitspraken was:
"Als het patroon van de hartslag even regelmatig wordt als het kloppen van een specht of het druppelen van de regen vanaf een dak, dan sterft de patiënt binnen de vier dagen…"
Vooraleer er nieuwere methoden opdoken uit de Arabische geneeskunde probeerden zowel de Griekse arts Oribasius (320-400) in Byzantium als de Romeinse artsen Caelius Aurelianus (5de eeuw n.C.) (foto) en Theodorus Priscianus (5de eeuw n.C.) om de tot dan toe opgedane kennis over sportgeneeskunde te verbeteren en het gebruik ervan verder te ontwikkelen.
De eerste arts die in het Arabisch schreef over de pols was Abu Zakariya Yuhanna Ibn Masawayh (777-857), een Syrische christen die in de Latijnse literatuur gekend is als Mesue Senior. Door zijn dissectie van dieren leerde hij de anatomie kennen. Hij was lijfarts van vier kaliefen uit Bagdad en in die stad was hij ook directeur van het hospitaal.
De Perzische arts Al Razi (865-925) verbeterde de Galenische pols, hij publiceerde hierover meer dan 180 boeken en artikels. Algemeen wordt hij als de vader van de pediatrie beschouwd, maar hij deed ook baanbrekend werk als neurochirurg en oftalmoloog. Hij was de eerste die de pokken-ziekte en het allergisch astma beschreef.