De Zweed Johan Harmenberg (1954-) won goud in het degenschermen op de Olympische Spelen van 1980 in Moskou. Vier jaar voordien in Montreal had hij hetzelfde eremetaal ook al gewonnen met de Zweedse ploeg en op het WK van 1977 in Buenos Aires was hij zowel individueel als in ploegverband de beste. In 1981 stopte hij met schermen om zich volledig op zijn studies Geneeskunde te concentreren. Nadat hij afstudeerde specialiseerde hij zich in Immunologie en Virologie aan het beroemde Karolinska Institute van Stockholm. Met die achtergrond trok de industrie hem aan en werd hij achtereenvolgens CEO bij Axelar en Akinion, CMO bij Algeta, VP Development bij Medivir en Global Medical Director voor Pharmacia Upjohn. Hij publiceerde meer dan honderd wetenschappelijke artikels.
Peter Larkins (1954-) eindigde op de Olympische Spelen van 1976 in Montréal tiende in de finale van de 3.000m steeple. Van 1976 tot 1983 werd hij Australisch kampioen in dat nummer, behalve in 1982 toen hij zilver haalde . In 1981 werd hij door zijn land naar de World Cup uitgezonden en in 1982 nam hij deel aan de Commonwealth Games. Nadat hij afstudeerde als arts en ook zijn diploma inspanningsfysiologie had behaald ging hij zich in Canada, de Verenigde Staten, Engeland en Oost Afrika specialiseren in Sportgeneeskunde. In 1980 startte hij een privé praktijk in Australië. Hij werd Voorzitter van Sports Medicine Australia (SMA) en vice voorzitter van de Australasian College of Sports Physicians. Hij werd ploegarts van de Australische ploegen van atletiek, cricket, triathlon en lacrosse tijdens de World Cup, WK en Commonwealth Games en teamarts van de voetbalploegen Geelong en Adelaide AFL. Op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney fungeerde hij als senior Team Leader van de medische diensten.
DDR zwemster Evelyn Rund-Stolze (1954-) kroonde zich in 1970 in Barcelona met een nieuw Europees record tot Europees kampioene 400m wisselslag. Op dat EK haalde ze ook zilver op de 200m wisselslag en brons op de 200m vlinderslag. In 1972 verdiende ze een selectie voor de Olympische Spelen van München, waar ze vijfde eindigde in de finale van de 400m wisselslag en met 5.06.80 haar eigen Europees record uit de reeksen met 16/100ste onderbood. De finale van de 200m wisselslag was goed voor een zesde plaats en haar chrono van 2.25.45 uit de reeksen was twee volle seconden sneller dan de Europese besttijd van landgenote Martina Grunert (1949-). Na de Spelen concentreerde ze zich op haar studies Geneeskunde en nadat ze afstudeerde specialiseerde ze zich in Dermatologie. Ze startte een privé praktijk in Berlin-Biesdorf.
De Braziliaan Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira (1954-2011), beter bekend als Sócrates, speelde als profvoetballer 63 interlands voor zijn nationaal team en daarin scoorde hij 25 doelpunten. Zijn bijnaam was 'O Doutor' (De Dokter) gezien hij ook pediater was. In september 2011 stierf hij aan de gevolgen van sepsis, nadat hij eerder zijn drankprobleem had toegegeven.
De Westduitse zwemster Jutta Weber (1954-) won brons met de estafetteploeg 4 x 100m vrije slag op de Olympische Spelen van 1972 in München. In de reeksen van het koninginnennummer dook zij als eerste Westduitse onder de minuut, maar kon ze zich niet voor de finale plaatsen. In 1973 won ze met de Duitse estafetteploeg 4 x 100m vrije slag opnieuw brons op het eerste WK in Belgrado, het jaar nadien zilver op het EK van Wenen. Op de Olympiade van 1976 in Montréal tikte ze aan als achtste in de finale van de 100m vrije slag. In 1972, 1973, 1975 en 1976 won ze de Duitse titels 100 en 200m vrije slag en in 1977 enkel die van het koninginnennummer. Bovendien verbeterde ze twintig keer een nationaal record. Nadat haar afstuderen vestigde zich als huisarts in Wiesbaden.