Op de Spelen van 1972 in München finishte de Franse atleet Bruno Cherrier (1953-) met zijn teammaats als zevende in finale van de 4 x 100m. In de individuele 200m sneuvelde hij in de halve finale. Op het EK van 1974 in Rome eindigde hij met een chrono van 21.02 zesde in de finale van de 200m, maar won hij met zijn teammaats de 4 x 100m. Na zijn studies Geneeskunde vestigde hij zich als huisarts in Loir-et-Cher kort bij Blois.
Sabine Gust-Jahn (1953-) won op de Olympische Spelen van 1976 in Montréal zilver voor de DDR in het roeinummer twee zonder stuurvrouw. Op het EK van 1973 was ze bij de winnaars van de vier zonder stuurvrouw, in 1975 finishte ze tweede op het WK bij de twee zonder stuurvrouw, in 1978 won ze goud op het WK met de twee zonder stuurvrouw en daaraan voegde ze drie DDR titels toe in de vier zonder stuurvrouw. Na haar studies Geneeskunde specialiseerde ze zich in Radiologie en vestigde ze zich in Hamburg.
George Peponis (1953-) werd in het Griekse Tripoli geboren maar toen hij achttien maanden oud was emigreerden zijn ouders naar Australië. Hij startte met rugby en haalde de Australische selectie, waarvan hij vijf keer kapitein was. In clubverband speelde hij voor de Canterburry Bulldogs, die zijn medische studies financieel ondersteunden. Als kapitein leidde hij zijn team in 1979 naar de finale van het Australisch kampioenschap, die met 18-4 van St George verloren werd. Half het seizoen 1982 hield hij het rugby voor bekeken omwille van een ernstige nekblessure. Na zijn studies vestigde hij zich als huisarts in een groepspraktijk.
De Nederlandse atleet Eltjo Schutter (1953-) eigende zich in 1976 het Nederlands record tienkamp toe met een totaal van 7700 punten. Als polsstokspringer had hij het nationaal record in 1974 op 4m75 gebracht en op 18 september 1976 tijdens de Memorial Van Damme in Brussel sprong hij als eerste Nederlander over vijf meter. Twee jaar later in Nijmegen werd dat 5m05. Van 1971 tot 1982 was Schutter meerdere malen Nederlands kampioen en werd hij veertig keer opgeroepen voor het Nederlandse team, met zijn selectie voor de tienkamp van Olympische Spelen van 1976 in Montreal als hoogtepunt. Omdat zijn rechter hamstring het tijdens de 400m begaf moest hij de wedstrijd echter vroegtijdig verlaten. Na het behalen van zijn diploma Geneeskunde specialiseerde hij zich in Gynaecologie en opende hij een praktijk in het Anthoni van Leeuwenhoek ziekenhuis en het medisch centrum van de Vrije Universiteit Amsterdam. Daarna werd hij Gynaecoloog-oncoloog in het Medisch Spectrum Twente
Klaus Steinbach (1953-) won in verschillende estafettes vijf Europese zwemtitels en veroverde op het EK van 1974 in Wenen zilver op de 200m vrije slag, waar landgenoot Peter Nocke (1955-) hem versloeg. Op het WK van 1975 in Cali won hij goud met de Duitse estafetteploeg 4 x 200m vrije slag. Op de Olympische Spelen van 1972 in München was dat team goed voor zilver en vier jaar later in Montréal haalden de Duitsers brons op de 4 x 100m vrije slag. Bij zijn afscheid in 1980 kon Steinbach 25 Duitse titels voorleggen met 64 Duitse en negen Europese records als toetje. In 2002 werd hij tot Voorzitter van het Duits Olympisch Comité verkozen, in 2000 en 2004 was hij Chef de Mission van de Duitse Olympische ploeg. In 1986 studeerde hij af aan de Universität des Saarlandes en vanaf 1992 werkte hij als Orthopedisch Chirurg en Revalidatie arts in de Hochwald-Kliniken van Weiskirchen, waar hij in 1997 ook Medisch Directeur werd. Sedert 2003 is hij lid van de medische commissie van het IOC. Dochter Laura (1985-) schopte het tot Duits international handbal.