Tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München was Herman Eggink (1949-) was een van de vijf studenten Ggeneeskunde in de Nederlandse acht met stuurman. Na het behalen van zijn diploma vestigde hij zich als huisarts.
Hoogspringer Leif Roar Falkum (1949-) werd door de Noorse atletiekbond uitgezonden naar de EK’s van 1973, 1974 en 1976. Dat laatste jaar werd hij ook veertiende tijdens de Olympische Spelen van Montreal. In totaal werd hij vijf keer Noors kampioen, met in augustus 1976 een beste sprong van 2m20. Nadat hij afstudeerde als arts specialiseerde hij zich in psychiatrie.
In 1974 won Anton Gorbunow (1949-) het Westduitse marathonkampioenschap. Het jaar nadien was hij de beste in de Silvesterlauf van Bozen. Hij startte ook tweemaal in het WK veldlopen. Hij studeerde af als arts en specialiseerde zich in orthopedische heelkunde, waarna hij zich in Regensburg vestigde.
De Duitse voetballer Hans-Joseph 'Jupp' Kapellmann (1949-) debuteerde als professional bij Alemannia Aachen. Nadat die ploeg uit de Bundesliga tuimelde verhuisde hij naar 1. FC Köln, waarmee hij in 1973 de Duitse Beker won en als tweede eindigde in de competitie. Daarop haalde FC Bayern München hem binnen voor het toenmalige recordbedrag van 802.000 Duitse Mark. Met München won hij in 1974, 1975 en 1976 de Europabeker. Na een ruzie met Uli Höness (1952-) speelde hij zijn laatste veertig Bundesliga-wedstrijden voor TSV 1860 München. Een zeer ernstig kniekwetsuur betekende het einde van zijn voetbalcarrière. Met de Duitse nationale ploeg betwistte hij vijf wedstrijden. Beroepshalve vestigde hij zich als orthopedisch chirurg in het Beierse Rosenheim, maar nadien verhuisde hij naar het Midden Oosten.
Maria Kusters-ten Beitel (1949-) finishte als achtste met de Nederlandse acht met stuurvrouw tijdens de Olympische Spelen van 1976 in Montreal. Nadat ze in Nijmegen afstudeerde vestigde ze zich als huisarts.
Hermann Magerl (1949-) haalde de vierde plaats in het hoogspringen tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. Met een sprong van 2m12 was hij in 1969 als tweede geëindigd tijdens de Westduitse atletiekkampioenschappen in Düsseldorf. Het jaar nadien ging hij over 2m17 en daarmee verbeterde hij het Duitse record. Twee weken later kroonde hij zich met 2m12 tot nationaal kampioen. In 1971 pinde hij het Duitse record op 2m21 en in 1972 haalde hij voor de tweede keer de Duitse titel binnen met een sprong van 2m15. Enkele weken later bracht hij het nationaal record op 2m22, wat perspectieven opende voor de Olympische Spelen van München. De 2m18 die hij toen overschreed leverden hem de vierde plaats op, dus net naast het podium. Maar de ironie van het noodlot was dat hij een week na de Spelen het Duits record naar 2m24 vijzelde. Met die hoogte zou hij tijdens de Olympiade goud hebben gewonnen, de Estse/Russische winnaar Jüri Tarmack (1946-2022) overschreed toen 2m23. In 1973 stopte hij zijn sportieve activiteiten om zich te concentreren op zijn studies geneeskunde. Nadat hij afstudeerde vestigde hij zich als huisarts en sportarts in Obertraubling, maar in 2009 verhuisde hij zijn praktijk naar Regensburg.
Tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München was Jan van der Vliet (1949-) een van de vijf studenten geneeskunde in de Nederlandse acht met stuurman. Na het behalen van zijn diploma Geneeskunde aan de Universiteit van Groningen specialiseerde hij zich in orthopedische heelkunde.
De Nederlandse hockeyspeler Flip van Lidth de Jeude (1949-) speelde achttien interlands voor zijn nationale ploeg. In 1972 werd hij geselecteerd voor de Olympische Spelen van München, met de vierde plaats als eindresultaat. Dank zij de winst in de finale tegen India kroonde hij zich het jaar nadien met het Nederlandse team tot wereldkampioen in Amstelveen. Na het behalen van zijn diploma vestigde hij zich als huisarts in Huizen.
John Peter Rhys Williams (1949-) speelde fullback in de nationale rugbyploeg van Wales. Hij kon een record van drie Grand Slam overwinningen voorleggen, het titelgevecht tussen Engeland, Wales, Frankrijk, Italië, Ierland en Schotland. In de tien ontmoetingen die hij met Wales tegen Engeland speelde lukt hij vijf tries, een record voor een fullback. Beroepshalve was hij orthopedisch chirurg.