Paul Martin (1901-1987) vertegenwoordigde Zwitserland in de loopnummers op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, die van 1924 in Parijs, vier jaar later in Amsterdam, in 1932 in Los Angeles en tenslotte op die van 1936 in Berlijn. In Parijs haalde hij zilver op de 800m. Vier jaar later finishte hij in de finale van dat nummer als vierde en was hij zesde op de 1.500m. Na zijn studies Geneeskunde aan de Université de Lausanne ging hij zich in de Verenigde Staten specialiseren in Chirurgie.
De Amerikaan Brick Muller (1901-1962) was een professionele footballspeler bij de Los Angeles Buccaneers, een ploeg die hij ook coachte. Hij deed ook aan atletiek en won op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen zilver in het hoogspringen. Na zijn spelerscarrière studeerde hij af aan de University of California en specialiseerde hij zich in Orthopedische Heelkunde. Tijdens Wereldoorlog II was hij Majoor in de Army Medical School van Washington en in 1956 hoofdarts van de Amerikaanse Olympische ploeg in Melbourne.
De Brit Henry Stallard (1901-1973) won brons op de 1.500m op de Olympische Spelen van 1924 in Parijs en finishte als vierde op de 800m, ondanks een eerder opgelopen stressfractuur aan de rechtervoet. Met zijn teammaats van Cambridge vestigde hij een nieuw wereldrecord op de 4 x 880 yards. Hij studeerde af in Cambridge en specialiseerde zich in Oftalmologie. In het Londense St Bartholomew’s Hospital hield hij zich vooral bezig met oftalmologische chirurgie, waar hij een pionier werd in radiotherapie met kobalt voor de behandeling van oogtumoren, vooral bij kinderen.
Joe Sullivan (1901-1988) was doelverdediger van het Canadese ijshockeyteam dat goud won op de Olympische Winterspelen van 1928 in Chamonix. De Canadezen scoorden 24 treffers, Sullivan liet er niet eentje door. In 1926 was hij afgestudeerd aan de University of Toronto maar hij specialiseerde zich in NKO. Als Geneesheer-kapitein was hij tijdens Wereldoorlog II de NKO-arts van de Royal Canadian Air Force. Na de oorlog werd hij aan de University of Toronto tot Professor NKO benoemd. In 1957 werd hij in Canada senator voor de Progressive Conservative Party.
De Nederlandse roeier Gerrit Tromp (1901-1938) maakte deel uit van de acht met stuurman op de Olympische Spelen van 1924 in Parijs. Hij studeerde af aan de Universiteit van Amsterdam en vestigde zich als huisarts, maar verloor op 37-jarige leeftijd het leven bij een auto ongeluk.
In 1929 won Friedrich-Wilhelm Wichmann (1901-1974) de Duitse atletiektitel 200m vlak. In 1927 had hij met de nationale estafetteploeg op de atletiekontmoeting met Zwitserland met een chrono van 41.0 een nieuwe wereldrecord 4 x 100m gelopen. De besttijd werd door de Internationale Atletiekfederatie echter niet erkend en ook de 40.8 van het jaar nadien werd niet in de tabellen opgenomen. De derde poging leverde opnieuw 41.0 op en die chrono werd wel aanvaard. Nadat hij afstudeerde als arts werd hij hoofdgeneesheer van de kliniek in Werdohl, een plaatsje ten zuidoosten van Lüdenscheid.