In 1908 kroonde Eugène Olivier (1881-1964) zich met de Franse schermploeg tot Olympisch kampioen met de degen. Op die Spelen van Londen haalde hij ook brons in het individuele nummer. Hij stichtte de Paris Université Club, waarvan hij de eerste voorzitter werd en van 1905 tot 1913 was hij lid van de Franse nationale ploeg. Normaal had hij ook de Spelen van 1912 in Stockholm betwist, maar Frankrijk trok zich enkele dagen voor aanvang terug, omdat het niet akkoord ging met sommige wijzigingen in het reglement. Als zoon van een gynaecoloog en als lid van drie generaties artsen startte ook hij studies geneeskunde. Na het behalen van zijn diploma specialiseerde hij zich in chirurgie en anaestesie. In 1912 werd hij tot Adjunct-diensthoofd Chirurgie benoemd aan de Faculté de Médecine de Paris. Tijdens de eerste Wereldoorlog werkte hij in het Centre de Fistuleux Osseux du Mont-des-Oiseaux van Hyères en in het Centre de rééducation et d’appareillage des Tirailleurs Marocains van San-Salvadour. In 1923 verwierf hij de titel Docteur ès Sciences en agrégé des facultés de médecine en benoemde men hem tot Professor Anatomie. Van 1923 tot 1926 aan de Universiteit van Lille daarna aan die van Parijs en aan l’Institut d’Education Physique de l’Université de Paris.
De student geneeskunde van Haïtiaanse oorsprong, Constantin Henriquez de Zubiera (1882-?), mocht de eer opeisen dat hij de eerste gekleurde Olympische deelnemer was. Met de Franse ploeg won hij op de Spelen van 1900 in Parijs de eerste Olympische rugbytitel. Later haalde hij met zijn ploegmaats de tweede plaats in het touwtrekken. Met Stade de France kroonde hij zich driemaal tot Frans rugbykampioen. In 1904 introduceerde hij het voetbalspel in zijn thuisland, bovendien scoorde hij voor Haïti het allereerste doelpunt ooit. Met zijn broer Alphonse die advocaat werd, stichtte hij l'Union Sportive Haitienne en in 1950 werd hij in zijn land verkozen tot senator.
Herman Groman (1882-1954) won brons op de 400m tijdens de Olympische Spelen van 1904 in St-Louis. De Amerikaanse ploeg was toen door de lopers van Chicago Athletic Club vertegenwoordigd. Net als zijn vader en grootvader studeerde hij af aan de Yale University en in 1907 vestigde hij zich als huisarts in Hammond, Indiana.
Op de Olympische Spelen van 1908 in Londen liep Harvey Sutton (1882-1963) de 800m voor Australasia, het gecombineerde team van Nieuw Zeeland en Australië. Hij geraakte tot in de halve finale, maar zijn derde plaats leverde hem uiteindelijk geen eindstrijd op. Hij verbeterde meerdere malen het Australisch record over de halve mijl. Tijdens zijn universitaire studies verdedigde hij de kleuren van zijn alma mater in lacrosse, cricket en atletiek. In 1905 studeerde hij af aan de University of Melbourne en deed hij aan het New College van het Engelse Oxford onderzoek naar de effecten van toenemende lichaamstemperatuur op de metabolic rate. Na een carrière als Sutton Medical Officer van het Charing Cross Hospital en het Lister Institute of Preventive Medicine, keerde hij terug naar Melbourne waar hij tot het begin van de eerste Wereldoorlog dezelfde functie uitoefende aan het Victorian Department of Public Instruction. Tijdens de eerste Wereldoorlog was hij kapitein van het Australian Army Medical Corps en leidde hij in Egypte, Sinai, Palestina en Syrië de Australian Imperial Force, de Sanitary Section, de Anzac Mounted Division en het Anzac Field Laboratory, waar hij zich toelegde op specifieke problemen bij dysenterie en malaria. Na de oorlog werd hij in Melbourne Principal Medical Officer van het New South Wales Department of Public Instruction en doceerde hij Public Health en Preventive Medicine aan de University of Sydney. In 1930 werd hij tot hoofd benoemd van de pas opgerichte School of Public Health and Tropical Medicine. Hij was ook geïnteresseerd in Sportgeneeskunde en nam in 1920 deel aan de stichtingsvergadering van de Australian Universities' Sports Association, waarvoor hij heel zijn verdere carrière actief bleef.