In 1844 won de Engelse roeier Thomas Bumpsted (1822-1917) de reeds sedert 1830 betwistte Wingfield Sculls en de eerste editie van de Diamonds Challenge Sculls. Beide wedstrijden worden in Londen jaarlijks nog steeds op de Thames geroeid. Bumpsted studeerde datzelfde jaar af aan het Londense St. George’s Hospital maar specialiseerde hij zich in chirurgie. Hij opende een privépraktijk in Cambridge en opereerde in de Cambridge County Gaol.
De Engelsman William Falls (1825-1889) won met zijn teammaat W. Coulthard in 1847 de roeiwedstrijd Silver Wherries op de Londense Thames, die vanaf 1850 werd omgedoopt tot Silver Goblets en vanaf 1895 de Silver Goblets & Nickalls Cup noemde. De wedstrijd wordt jaarlijks nog steeds in Londen geroeid. In 1847 studeerde Falls aan het St George’s Hospital af als arts/chirurg en in 1849 startte hij een praktijk in de Londense wijk Hamsptead. In 1856 verhuisde hij naar Bournemouth in het zuiden van Londen, waar hij consulterend geneesheer werd van het Royal Victoria Hospital en het St. Mary's Home for Invalid Ladies. Hij werd bekend als specialist in thoraxziekten en was hoofdarts van het Sanatorium for Consumption and Diseases of the Chest.
De Engelse chirurg Edward Mills ‘E.M.’ Grace (1841-1911) speelde cricket op topniveau. Hoewel hij het amateurstatuut had, werd hij toch rijkelijk betaald. Samen met zijn jongere broers W. G. Grace (1848-1915) en Fred Grace (1850-1880) kroonde hij zich met Gloucestershire County Cricket Club in 1873, 1874, 1876 en 1877 tot Engels kampioen. Grace was vier keer getrouwd en vader van achttien kinderen.
Tussen 1871 en 1875 werd Dawson Turner (1846-1909) zes keer voor de Britse nationale rugbyploeg geselecteerd. In clubverband was hij bij de Londense club Richmond FC aangesloten. In 1871 studeerde hij af als arts en hij specialiseerde zich in het Londense University College Hospital in gynaecologie.
De Engelse chirurg William Gilbert ‘W. G.’ Grace (1848-1915), een jongere broer van E.M. Grace (1841-1911), speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van het cricket en wordt door veel historici als grootste cricketer aller tijden bestempeld. Van 1865 tot 1908 speelde hij liefst 44 seizoenen in competitie en was hij aanvoerder van de Britse nationale ploeg, Gloucestershire, the Gentlemen, Marylebone Cricket Club, the United South of England Eleven en verschillende andere teams. Hoewel hij medisch actief was zou hij toch meer inkomsten hebben gepuurd uit cricket en dat ondanks zijn amateurstatus. Bovendien liep hij de 440 yards horden, speelde hij voetbal bij de Londense ploeg Wanderers en deed hij aan golf, lawn bowls en curling.
Tussen 1872 en 1875 werd James Mackinlay (1850-1917) drie keer voor de Engelse nationale rugbyploeg opgeroepen. Hij studeerde af als arts aan de St. George’s Medical School van Londen.