De Russische regering vaardigde een delegatie af naar de conferentie van de American Prison Association, om er een door de Amerikaanse arts Harry C. Sharp (1870-1940) uitgevoerde sterilisatie-procedure op mannen bij te wonen.
In Groot-Brittannië gebruikte slechts 10% van de gehuwde koppels één of ander vorm van geboortecontrole.
Drukwerk met het woord 'anticonceptie' of 'contraceptie' werd officieel als obsceen beschouwd.
In de Verenigde Staten werd abortus officieel verboden in het hele land. Rijke blanke vrouwen konden het zich veroorloven om de wet te omzeilen, ze trokken naar het buitenland voor het uitvoeren van een abortus.
Op 23 september 1910 verscheen in de Amerikaanse krant San Francisco Examiner de volgende verdoken advertentie voor abortus:
Dr. J.E. en Dr. Mary Grant, REEDS 15 JAAR GEGRADUEERD als ARTSEN VROUWELIJK SPECIALIST GARANDEREN om de langste en meest hardnekkige vrouwelijke gevallen in 24 uur te genezen met STRIKTE up-to-date, ANTISEPTISCHE, VEILIGE en pijnloze METHODEN zonder tijds- of werkverlies... EERLIJKE, BETROUWBARE, WETENSCHAPPELIJKE BEHANDELING GEGARANDEERD. Raadpleeg ons vrij en vertrouwelijk ...
Friedrich Merz (1884-1957), een Duits apotheker en chemicus, ontwikkelde in 1911 Patentex, de eerste commercieel geproduceerde, zaaddodende gel. Het product werd door artsen en apothekers toegejuicht, maar kreeg de wind van voren van de Katholieke Kerk en het Duitse rijk.
Julius Fromm (1883-1945) een Duitse scheikundige van Pools-Joodse afkomst, ontwikkelde een nieuwe productietechniek voor condooms. Hij dompelde glazen mallen onder in een ruwe rubberoplossing. Die oplossing bekwam hij door benzeen of benzine aan het rubber toe te voegen. Voordeel van de techniek was dat men haarfijne, naadloze condooms kon fabriceren met aan het uiteinde een reservoir voor het opvangen van het ejaculaat. Fromm bracht zijn condooms op de markt onder eigen naam. In de Verenigde Staten was de firma Schmid de eerste om deze nieuwe techniek te gebruiken. Onder druk van het Nazi-regime moest Fromm zijn fabrieken in 1938 verkopen aan barones Elisabeth von Epenstein-Mauternburg (1883-1939), niet toevallig de meter van de Duitse Rijksmaarschalk Hermann Göring (1893-1946). Fromm kreeg 118.000 Reichsmark betaald, een peulschil vergeleken met de geschatte, reële waarde van 8 miljoen Reichsmark, het equivalent van 120 miljoen hedendaagse Euro. Als dank voor zijn ‘bemiddeling’ kreeg Göring van zijn meter de kastelen Veldensteiner en Mauterndorf als geschenk. Fromm emigreerde naar Londen, waar hij op 12 mei 1945, vier dagen na de overwinning van de geallieerden, overleed aan een hartaanval. Geruchten willen dat hij zich te hard had opgewonden over zijn terugkeer naar Duitsland, waar hij zijn bedrijf wilde heropstarten. De fabriek in Köpenick was door de geallieerde luchtaanvallen bijna volledig verwoest, de resterende machines waren verscheept naar de Sovjet-Unie, want de fabriek lag in de Sovjet-sector van Berlijn. De fabriek Friedrichshagen ging verder met de productie van condooms, vooral voor het Rode Leger. Volgens de conventie van Potsdam moesten de fabrieken na de oorlog normaal gezien terugkeren naar de familie Fromm. Het communistische regime nationaliseerde het bedrijf echter, omdat Julius Fromm bestempeld werd als 'joodse eigenaar, kapitalistische uitbuiter, anti-sociaal, anti-arbeid en pro-Nazi’. In Oost-Duitsland werden de Fromm-condooms door het Volkseigener Betrieb 'Plastina' vervaardigd, die het merk omdoopte tot ‘Mondos’. In West-Duitsland betaalde Herbert Fromm (1905-1995), de tweede zoon van Julius Fromm (1883-1945) 174.000 Mark aan de Oostenrijkse Luitenant-Kolonel Otto Metz-Randa (1878-1952) voor de rechten op zijn eigen naam. Na de dood van Elisabeth von Epenstein-Mauternburg (1883-1939) had Metz-Randa deze rechten immers geërfd.
In 1912 verscheen het boekje ‘Wie schutze Ich mich vor starkem Familienzuwachs?’, waarin gesteld werd:
“Het is niet correct om mensen in het ongewisse te laten over seksuele onderwerpen, vermits economisch gezien heel wat gezinnen er zonder twijfel heel wat beter vanaf zouden zijn als vader en moeder beter waren ingelicht over seksuele zaken. Dit gaat voornamelijk over het feit hoe men kan vermijden om te veel kinderen te krijgen.”
Na het voorschrijven van sponzen met olijfolie aan tweeduizend patiënten, noteerde de Britse contraceptie-pionier Marie Stopes (1880-1958) geen enkele onbedoelde zwangerschap.
Tussen 1912 en 1930 verwierp de Amerikaanse staat Connecticut herhaaldelijk wetsvoorstellen over het intrekken van de beruchte Comstock-wetten.
De New York Times omschreef het oprichten van de National American Woman Suffrage Association convention door Katharine Dexter McCormick (1875-1967) en Margaret Sanger (1879-1966) als:
'De meest ingrijpende socio-medische revolutie in de geschiedenis. . . waarvan de impact op de Verenigde Staten en andere landen bijna te groot is voor een analyse.’
In 1913 werd een ruw oestrogeen-extract samengesteld en in 1923 verkregen de Amerikaanse fysioloog Edgard Allen (1842-1943) en zijn landgenoot biochemicus en latere Nobelprijswinnaar Edward A. Doisy (1893-2011) een zuivere stof. Het hormoon werd in 1929 chemisch gekenmerkt en in 1936 gesynthetiseerd. Het eerste analoge diethylstilbestrol werd vlak voor Wereldoorlog II geproduceerd.
De Amerikaanse activiste Margaret Sanger (1879-1966) bedacht de uitdrukking ‘geboortecontrole’. Geboren uit een Ierse katholieke familie zag Sanger hoe haar moeder langzaam van uitputting stierf na achttien zwangerschappen. In totaal baarde ze elf baby’s. In 1914 bracht Sanger het tijdschrift ‘The Women Rebel’ uit, waarin ze onder de titel ‘What Every Girl Should Know’ een reeks artikels over contraceptie publiceerde. Ze had die geboortecontrole grondig leren kennen in Frankrijk. Ze werd aangeklaagd maar na een halve dag proces vluchtte ze naar Europa. De ultieme droom van Sangers was een 'magische contraceptiepil', die men net zo gemakkelijk kon innemen als aspirine.
Ze kwam aan in Londen op het ogenblik dat Marie Stopes (1880-1958) haar boek ‘Married Love’ voltooide. De Schotse wetenschapster nodigde Sanger uit voor een diner en leerde haar het Frans pessarium kennen. Het boek van Stopes bleek in de eerste plaats een revolutionaire verklaring over de vrouwelijke rechten op seksueel genot. Marie Stopes was een hartstochtelijk pleitbezorgster van de cervicale dop, maar veroordeelde het diafragma. Dat bedekte volgens haar te veel de vaginawand, waardoor de absorptie voorkomen werd van de 'versterkende invloed' die in het semen gevonden werd. Bovendien had ze nogal radicale opvattingen over sterilisatie:
“In gezinnen waar er sprake is van epilepsie, of van enige andere vorm van zwakke geest, niet enkel bij de ouders maar eveneens bij ooms of tantes, moeten de jongens gesteriliseerd worden."
Abortus was voor haar een gruwel.