500
In de Middeleeuwen werd de gelijkarmige balans verfijnd, de eerste verbetering sedert die van de Egyptenaren dertig eeuwen voordien. Het belangrijkste verschil was een beter draaipunt, een vork of 'gaffel' draaide rond een aan een balk bevestigde spijker of pivot.
844
In de middeleeuwen verschilden de gewichten van provincie tot provincie, in veel gevallen zelfs van stad tot stad. Karel de Grote (742-814) trachtte gestandaardiseerde maten en gewichten in te voeren in zijn rijk. Helaas gaf zijn kleinzoon Karel de Kale (823-877) in 844 het bevel:
"Jaarlijks moeten de priesters een okshoofd tarwe, een okshoofd gerst en een okshoofd wijn leveren aan de bisschop, volgens de maten die wettelijk gebruikt worden in hun provincie."
958
Historische rapporten beweren dat de eerste bariatrische chirurgie in de 10e eeuw in Spanje werd uitgevoerd op Sancho I van León (932-966), bijgenaamd de Vette. Deze koning van Leon was naar verluidt zo zwaarlijvig dat hij niet kon lopen of paardrijden en geen zwaard kon oppakken. Hierdoor verloor hij in 958 zijn troon. Vervolgens stuurde zijn grootmoeder hem naar Cordoba, waar hij behandeld werd door de beroemde joodse arts Hasdai Ibn Shaprut (910-975). Die hechtte de lippen van de koning aan elkaar, waardoor hij enkel via een rietje gevoed kon worden met een vloeibaar dieet van teriaca: een mengsel van verschillende kruiden, waaronder opium, waarvan de bijwerkingen gewichtsverlies stimuleerden. Koning Sancho verloor de helft van zijn gewicht, keerde terug naar Leon op zijn paard en herwon zijn troon.
1010
Obesitas was ook Abu Ali Ibn Sina of Avicenna (980-1037) bekend, een van de meest prominente Arabische wetenschappers die meer dan veertig medische werken publiceerde. In zijn medische encyclopedie beschreef hij de zoete urinesmaak van diabetici en waarschuwde hij voor het gevaar van obesitas voor de gezondheid.
1087
In de zomer van 1087 tuimelde de Engelse koning Willem de Veroveraar (1028-1087) van zijn paard. Daarbij liep hij inwendige verwondingen op in zijn buik waaraan hij bezweek. Toen men hem in het Franse Caen wilde begraven, probeerde men hem in een sarcofaag te proppen, omdat hij behoorlijk dik was en zijn lichaam door de warmte bovendien was opgezwollen. Had men beter niet gedaan, want zijn buik barstte open en de kerk werd gevuld met een ondraaglijke stank. Hij was dus gestorven omdat hij letterlijk te dik was en volgens het autopsieverslag waren 'de vetten in zijn lichaam gesmolten en hadden die hem verdronken'.
1100
Op honderd jaar tijd werd het gebruik van de Stealyard tweemaal verboden in Engeland, het gebruik ervan verminderde echter niet tot Henry II (1133-1189) het toestel voor publieke wegingen verbood. In de Baltische en Oost-Europese landen en in het Verre Oosten wordt de Stealyard nog steeds gebruikt.
1105
De Franse koning Filip I (1052-1108) werd zo dik dat hij zijn paard niet meer kon bestijgen.
1137
De Franse Koning Lodewijk VI (1081-1137) werd smalend ook Lodewijk de Dikke genoemd. Zijn plotse dood op 1 augustus 1137 zou veroorzaakt zijn door dissenterie, die het gevolg was van zijn ongebreidelde tafelgeneugtes.
1190
De perkamentrol Yamai no soshi met tekeningen van ziekten en afwijkingen, werd eind van de 12de eeuw door een Japanse kunstenaar getekend. Op een van de afbeeldingen komt een corpulente woekeraar zijn geld opeisen bij schuldenaars. Obesitas werd in die tijd beschouwd als de ziekte van de rijken.
1200
In de dertiende eeuw werd op grote schaal handel gedreven, maar in de verschillende werelddelen gebruikte men andere gewichtsstandaarden, zelfs binnen hetzelfde land. Koning Edward I van Engeland (1239-1307) legde een basisstandaard vast voor gewichten, die in de andere werelddelen vrij vlug aanvaard werd. De standaard werd de 'iron ulna' genoemd.
1250
De Azteken geloofden dat obesitas een bovennatuurlijke aandoening van de Goden was. Ze hadden een gesofistikeerd vocabularium voor obesitas en voor de specifieke plaats van vetophopingen, met inbegrip van een dubbele kin en bierbuik.
1300
Tijdens het begin van de Renaissance werden obese mensen gestigmatiseerd omwille van hun gewicht, hun luiheid, hun onvermogen en hun nutteloosheid. De gewichttoenames waren te danken aan de invoer van suiker, waarvan de consumptie zich verspreidde onder de Europese adel en burgerij. De artsen uit die tijd behandelden obesitas met aderlatingen, purgeren en een techniek van 'uitdrogen', waarbij de patiënt de raad kreeg om zo weinig mogelijk te drinken.
1324
Koning Edward II (1284-1327) van Engeland, de onbekwame zoon van Edward I (1239-1307), keerde terug naar het zaadconcept als gewichtseenheid, waarmee hij uiteraard een grote stap achteruit zette.
1328
In zijn gedetailleerde Bijbel-commentaar uit 1328 stelde de Franse Rabbijn Levi Ben Gersho (1288-1344):
"Het is geweten dat overtollig vet en obesitas oorzaken zijn van onvruchtbaarheid."
Verder legde hij uit dat Sarah en Rachel toelieten dat Abraham en Jacob kinderen kregen met hun dienstmeisjes, waardoor hun eigen eetlust zou verminderen wat zou leiden tot gewichtsverlies en de daaruit voortvloeiende conceptie.
1400
Leonardo Da Vinci (1452-1519), een van de meest opmerkelijke wetenschappers uit zijn tijd, ontwierp de eerste geregistreerde, zelf aangevende weegschaal. Hij maakte twee ontwerpen, eentje met een driehoekige afleesschaal, een andere met een semi-circulaire afleesschaal, maar beide werkten volgens hetzelfde principe. Het te wegen voorwerp werd in een opgehangen schaal gelegd. Het gewicht werd via een loden slinger op de afleesschaal getoond. Zoals heel wat uitvindingen van Da Vinci was deze balans haar tijd ver vooruit en werd ze pas driehonderd jaar na zijn dood gefabriceerd. Tijdens zijn leven was er echter een precisieverbetering van de balans, die nu nog steeds gebruikt wordt, de ontwikkeling van de Swan Neck Beam.
1418
In het Spaanse Valladolid stierf Koningin Catharina van Lancaster (1373-1418) op 2 juni 1418 aan een hartaanval, die waarschijnlijk veroorzaakt werd door haar corpulentie.
1500
Een van de eerste geregistreerde afbeeldingen van de knife-edge vindt men terug op de 'Hanza koopman', het beroemde portret van George Gisze (1497-1562), geschilderd door Hans Holbein de Jongere (1497-1543). Achter Gisze hing een mooie muntweegschaal aan de wand, die zo precies geschilderd was dat men ze nadien kon reproduceren.
1540
De Franse arts Jean Fernel (1497-1555) suggereerde dat overmatige voedselinname de 'aangeboren warmte' of 'levenswarmte' van het lichaam kon verzwakken. Het eten werd dan niet adequaat verwerkt en er hoopten zich ruwe resten op. Het begin van een fatale cyclus, want elke extra voedselinname verhoogde de druk in het lichaam, waardoor de bloedvaten vernauwd werden, wat zelfs tot een volledige afsluiting kon leiden. In het ergste geval scheurde het 'innerlijke vuur' waardoor de patiënt zou sterven. Fernel introduceerde de term 'fysiologie', de studie om de lichaamsfuncties te omschrijven en hij was de eerste die het wervelkanaal beschreef. Ook veronderstelde hij dat smaakpapillen gevoelig waren voor vet, wat later ook bewezen werd.
1547
In Engeland stierf Koning Hendrik VIII (1491-1547) op 55-jarige leeftijd aan een hartaanval, die waarschijnlijk het gevolg was van zijn obesitas. Zijn rijkelijke appetijt veroorzaakte een grote gewichtstoename en het feit dat hij zes vrouwen versleten had, veranderde niets aan zijn omvangrijke lichaamsproporties.