De nieuwe platte weegschalen hadden een fundamentele fout: ze werkten niet op tapijt. Hanson Scale loste dit op met een gepatenteerde 'equalizer bar'. Dit gaf een grote impuls en het systeem wordt momenteel nog steeds gebruikt bij de meeste mechanische bad-weegschalen. Wollen matten om het weegplatform te dekken werden geïntroduceerd door Borg. Er werden grote glazen lenzen aangebracht om de leesbaarheid te verbeteren. Detecto introduceerde 'Auto Zero' zodat er geen zero-aanpassing nodig was. Counselor installeerde een magneet om de nul-respons te verbeteren.
Het verband tussen obesitas en diabetes type 2 werd benadrukt in studies van geïsoleerde ethnische groepen, die na eeuwen van actief en sober bestaan, plots sedentair en overvoed gingen leven. Opmerkelijke voorbeelden waren de Pima-indianen in de buurt van de Gila-rivier in Arizona en de bewoners van het Pacific-eiland Nauru. Dergelijke studies leidden tot de hypothese van het 'zuinige gen', voorgesteld door James Neel (1915-2000). Deze Professor Menselijke Genetica aan de University of Michigan veronderstelde dat men de genetische aanleg voor diabetes kan aanpassen via de feest- en vastencycli van het paleolithische menselijk bestaan. Dat laat mensen toe om zich in tijden van feest snel en grondig vet te mesten, zodat ze in tijden van hongersnood beter kunnen overleven.
Een opvallende bijdrage was de demonstratie van Philip Randle (1926-2006), die in Bristol aan het Department of Biochemistry aantoonde dat een hoog gehalte vrije vetzuren kan interfereren met het glucosegebruik, waarbij de werking van insuline via de Randle- of 'glucose-vetzuur'-cyclus dus effectief wordt tegengewerkt.
De Hanssen Integral Spring was een door Hanssen gepatenteerde weegschaal die enkel op veren werkte.
De Amerikaanse artsen J. Howard Payne (1916-1983), Loren T. DeWind (1917-2009) en R.R. Commons publiceerden de resultaten van het eerste klinische programma van massale darmbypass voor de behandeling van patiënten met morbide obesitas. In een serie behandelingen die in 1956 was gestart, beschreven ze het omzeilen van bijna de hele dunne darm, de rechter colon en de helft van de transversale colon bij 10 morbide obese vrouwelijke patiënten. De darmcontinuïteit werd hersteld door een T-vormige end-to-end anastomose van de proximale 37,5 cm van jejunum naar het mid-dwars colon. Hoewel het gewichtsverlies dramatisch was, bleek de verstoring van de elektrolytenbalans, ongecontroleerde diarree en leverfalen onbetaalbaar en vereiste het uiteindelijk een omkering van de bypass. Alle patiënten in de serie kregen echter na de tweede operatie hun eerder verloren gewicht terug.
Charles D. Sherman (1920-2011), Professor Chirurgie aan de University of Rochester, daarin bijgestaan door J. Howard Payne (1916-1983) en Loren T. DeWind (1917-2009), stelde voor om de anastomose naar de dikke darm achterwege te laten en in plaats daarvan de darmcontinuïteit proximaal van de ileocecale klep te herstellen door een end-to-side jejunoileostomie. Het doel van deze minder ingrijpende bypass was om uiteindelijk een evenwicht te bereiken tussen de calorie-inname en de caloriebehoefte van het lichaam, waardoor een tweede operatie niet meer nodig was en de postoperatieve bijwerkingen tot een minimum werden beperkt.
In zijn zoektocht naar gewichtsverlies zonder nadelige nevenwerkingen van de jejuni-ileacale bypass, ontwikkelde de Amerikaanse chirurg Edward Eaton Mason (1920-2020) van de University of Iowa de 'gastric bypass'-operatie, waarbij hij de maag verkleinde en het spijsverteringskanaal omlegde. Bij de eerste operatie op een 50-jarige vrouw met een BMI van 43kg/m², noteerde men een gewichtsverlies van 27 kilo na negen maanden. De eerste operaties van Mason bestonden aanvankelijk uit een horizontale maagdoorsnijding met een lus-ileostoma, maar werd later geoptimaliseerd voor kleinere maagzakjes en stoma's. Vanwege ernstige galreflux werd de reconstructie voorgesteld met een "Roux-en-Y"-lus, die de gal afleidt van de maag en slokdarm en is nu een chirurgische standaard geworden. Vergeleken met jejuno-ileale bypass, resulteerden maagbypassprocedures in minder diarree, nierstenen en galstenen en verbetering van het vetgehalte in de lever.
Met de Vend R Scale kon men zich gratis wegen. Het venijn zat hem echter in de staart, dat kon enkel als je snoep had gekocht van de machines die aan beide zijden van het toestel bevestigd waren.
De eerste Association for the Study of Obesity werd in 1968 in Londen opgericht, gevolgd door een Amerikaanse conferentie die georganiseerd werd door het National Institute of Health, waarbij de nadruk werd gelegd op de erkenning van belangrijke gezondheidsproblemen als gevolg van overgewicht.
In 1969 introduceerde Counselor een reeks van 'Pop Art' ontwerpen voor weegschalen die redelijk wat succes kenden.
Na minder goede ervaringen met de jejuno-ileale bypass operatie van zes jaar voordien, paste de Amerikaanse chirurg J. Howard Payne (1916-1983) ze aan met een standaard techniek waarbij hij 35 cm van het ileumeinde hechtte op tien centimeter van de valvula ileocaecalis of de klep van Bauhin. Maar ook hier doken de nodige metabolische problemen op: nierstenen, opgeblazen abdomen, pijn in de gewrichten en vooral leverproblemen met zelfs leverfalen.