In 1934 lanceerde het Amerikaanse bedrijf Continental Scale Works een weegschaal, die bediend werd met een muntstuk en die werkte volgens het principe van de Franse mathematicus Gilles de Robertval (1602-1675). Het idee achter deze weegschaal was dat ze bij defecten gemakkelijk kon vervangen worden, bovendien had ze een verlichte wijzerplaat.
De grote bedrijven zagen de publicitaire waarde van weegschalen in, zo liet ook Coca Cola er eentje fabriceren.
Het polycysteus ovarium-syndroom is een belangrijke oorzaak van anovulataire onvruchtbaarheid. Het werd in 1935 beschreven door de Amerikaanse gynaecologen Irving F. Stein Sr. (1887-1976) en Michael L. Leventhal (1901-1971). De frequente connectie met obesitas en de gunstige effecten van gewichtsverlies zijn goed gekend.
Veel van de metabole gevolgen van obesitas worden toegeschreven aan een verminderde gevoeligheid van de insuline-werking op verschillende weefsels en organen, de zogenaamde 'insulineresistentie'. Het concept van insuline-resistentie kan teruggevoerd worden naar de Engelse diabetoloog Sir Harold Percival Himsworth (1905-1993). Deze Professor Geneeskunde aan de University of London klasseerde diabetespatiënten als 'insuline-gevoelig' of 'insuline-ongevoelig', afhankelijk of hun bloedsuikerspiegel na gelijktijdige toediening van orale glucose en intraveneuze insuline al dan niet daalde.
In 1936 verkreeg William H. Greenleaf (1866-1945) een patent voor de Borg weegschaal, die een revolutie zou betekenen in de weegschaalindustrie. Het was een platte weegschaal uit plaatijzer, die slechts 2cm dik was. Maar de Borg Company was niet in weegschalen geïnteresseerd. Daarom werd het nieuwe bedrijf Borg-Erickson Corporation opgericht, met William H. Greenleaf (1866-1945), Hyland Erickson (1901-1980) en maarschalk George W. Borg (1887-1960) als eigenaars. De productie was nauwelijks gestart of Wereldoorlog II brak uit.
In 1936 patenteerde John C. Sutton de ‘drum dial scale’ voor de Brearley Company uit Rockford, Illinois. De wijzerplaat stond loodrecht op de middellijn aan het teenuiteinde. De hendels waren vervaardigd uit gietijzer. Hiermee werd de Brearley Company een van de meest succesvolle bedrijven in bad-weegschalen, die verkocht werden onder de naam Counselor. In totaal patenteerde Sutton vijf weegschalen voor Brearley, waarvan eentje met een door een accu verlichte wijzerplaat, die in 1937 gelanceerd werd.
In die periode waren er echter ook verliezers, heel wat grote namen stortten zich op de weegschaal-business maar faalden jammerlijk: Sears Roebuck, Montgomery Ward, Lion Electric Company, Club Aluminum, Pace Manufacturing Company en Springless Scale Corporation.
De Mills Trylon weegschaal, gefabriceerd door de Amerikaanse Mills Novelty Company, was een prachtige 'art deco'-object, die in 1939 de officiële weegschaal was van de Wereldtentoonstelling in New York.
De tweede Wereldoorlog veranderde alles. Er waren geen materiële prioriteiten voor bad-weegschalen of andere huishoudelijke producten. De productie ervan stopte dan ook tot in het jaar 1945.
De nationale obsessie voor gewicht kreeg een grote impuls in 1942, toen een levensverzekeringsmaatschappij een reeks tabellen creëerde die de meest gebruikte standaard voor gewicht werden in Noord-Amerika. De Metropolitan Life Insurance Company verwerkte leeftijds-, gewichts- en sterftecijfers van bijna 5 miljoen polissen in de Verenigde Staten en Canada om grafieken van 'gewenste' lengte en gewicht te maken. Voor het eerst konden mensen en hun artsen zichzelf vergelijken met een gestandaardiseerd idee van wat ze 'zouden' moeten wegen.