Een van de allereerste schilderijen over het wegen van mensen was een gouache op papier in de autobiografie van keizer Nuruddin Salim Jahangir (1569-1627), die van 1605 tot 1627 over Mogolrijk regeerde, het meest zuidelijke deel van het huidige India. Het kunstwerk werd door Manohar (1580-1620) geschilderd en toont hoe keizer Jahangir zijn zoon Prince Khurram (1592-1666) weegt, met goud als tegengewicht op de andere schaal.
De Nederlandse arts Nicolaas Tulp (1593-1674), die ook burgemeester was van Amsterdam, vemeldde een vijfjarig patiëntje van meer dan zeventig kilo.
In de Oxford English Dictionary documenteerde de Britse lexicograaf Randle Cotgrave (1588-1634) voor het eerst obesitas.
De Duitse arts Daniel Sennert (1572-1637), Professor Geneeskunde aan de Universiteit van Wittenberg, beschreef het overgewicht van een vrouw uit Straatsburg. De dikke vrouw van Seilemachers was 36 jaar oud en woog 480 pond, een schoolvoorbeeld van obesitas. Volgens het onderschrift op de kopergravure was ze ondanks alles "noch bey leben und gesundt"
Het idee om het lichaamsgewicht te wegen kwam van de Italiaanse arts Santorio Santorio, ook gekend als Sanctorius (1561-1626). Sanctorius bestudeerde het metabolisme door dagelijks de schommelingen van het eigen lichaamsgewicht te registreren en dat tijdens metabole processen zoals spijsvertering, slapen en eten. Hiervoor gebruikte hij speciale apparatuur: een weegschaal, een hartslagmeter (pulsilogium), een hydrometer voor het bepalen van het vochtgehalte en een aan een Steelyard gekoppelde stoel, ontworpen voor het meten van zijn 'ongevoelige transpiratie'. Daarmee verwees hij naar de vluchtige stoffen die volgens hem uit het lichaam ontsnapten. Door het wegen van zijn ingenomen voedsel en drank, maar ook van al zijn geproduceerde uitwerpselen, verkreeg Sanctorius numerieke metingen van zijn ongevoelige transpiratie. Via deze experimenten introduceerde hij het kwantitatieve aspect in het medisch onderzoek en startte hij de moderne studie van het metabolisme. In zijn 'Medicina Statica' staat een afbeelding van Santorius, zittend op zijn Steelyard stoel en op het punt om zichzelf te wegen na een maaltijd. Het was de allereerste gecontroleerde studie van wat we nu het basale metabolisme noemen.
In de Middeleeuwen en de Renaissance werd obesitas vaak als een teken van rijkdom aanzien en dus kwam ze vaak voor bij de elite. Een geschilderd portret van Gerard Andriesz Bicker (1622-1666) toonde de corpulente heer van Engelenburg, de Hoge baljuw van Muiden.
Op een schilderij van de Franse barokschilder Charles Mellin (1597-1649) staat de Toscaanse Generaal Alessandro del Borro (1600-1656) afgebeeld, die vrij corpulent was, om het zacht uit te drukken.